Aan de noordkant van het kanaal begon de heen en weer voor de pont vanaf het Pontplein, daar
waar de Wijkerstraatweg ophield. Op zuid werd afgemeerd in de oude kern van Velsen Zuid. De trein
over het traject Uitgeest – Haarlem stopte in Beverwijk en daarna bij Velsen Hoogovens waar
momenteel de sporen van toen nog liggen. Indertijd de route over de spoorbrug naar IJmuiden, ter
hoogte van waar de pont nu vaart. De Velsertunnel kwam pas in september 1957 gereed.
Om alles van honkbal en softbal te weten te komen moest je in Haarlem zijn, zo simpel leek het. In
iedere wijk een club. Het kwam dus goed voor mij uit om na de lagere school op een Haarlems
lyceum, het Marnix, terecht te komen. Buitengym hield daar meestal in dat we een lesje honkbal
kregen op de velden die in de huidige tijd nog door Sparks worden gebruikt. Daar was de prikkel die
me naar Rooswijk stuurde.
De spelers die ik bij Rooswijk zag trainen en spelen deden dat in kleding die zij ook al bij voetbal of
handbal gebruikten. Witte korte broek, groen shirt met een gele V. De kleuren van de verenigingen
VVB en IJmond die op sportpark Watervliet actief waren (Grote Hout of Koningsweg, links af Gulden
Wagenplantsoen).
Wat bepaalt nu of je iets werkelijk leuk vindt, dat heb ik me in de loop der jaren vaak afgevraagd.
Natuurlijk je brengt je eigen enthousiasme in. Maar voor een belangrijk deel bepalen mensen die je
tegenkomt of en hoe je doorgaat. Hun inzet, hun kennis, hun fanatisme, hun aardigheid, die zijn
belangrijk. Het is toch niet voor niets dat ik altijd de mensen zo voor ogen heb die me in de
beginjaren bij Rooswijk opvingen: voorzitter Andre Greshof en coach bij de junioren Frans van der
Hof. De een, volgens mij altijd in touw, de ander omdat hij een groep tieners het plezier van honkbal
spelen liet beleven
De gedachten aan de eerste wedstrijd die ik speelde zijn ook daardoor nog altijd springlevend. Uit in
Haarlem Noord , op de fiets, pontje over, rijksweg langs Sanpoort, voor in Haarlem dat Schoten werd
genoemd het speelveld. Nerveus ingooiend en zwaaiend met een houtenknuppel Op een
voetbalveld grenzend aan de velden waarop Onze Gezellen speelde en nog steeds speelt. Ik slikte de
teleurstelling dat ik niet als catcher werd aangewezen. Begreep dat een ingespeeld koppel als Nico
Hofkamp en Menno Kroone werper en achtervanger waren. Zij speelden immers bij de Velsense HBS
in IJmuiden ook al samen. Derde honk bij je debuut was toch ook niet mis. Heb ik ballen gehad om te
verwerken? Heb ik geslagen? Geen idee. Een belevenis om nooit te vergeten? JA.
Theo Reitsma
Op 1 juli 2025 bestaat honk- en softbalvereniging Rooswijk tachtig jaar. In aanloop naar dit bijzondere jubileum schrijft ons ere-lid Theo Reitsma tachtig stukjes over toen, over nu, over honkbal, over softbal, over Rooswijk. Lees alle delen op onze pagina 80over80.
