Zonder werpers geen honkbal of softbal. Als ze er zijn, koester ze. Als ze er niet zijn, stuur ze als ze ook maar enigszins getalenteerd lijken naar mensen die ze beter maken. Herman Beidschat en Eric de Vries roep ik in dergelijke gevallen. Oud internationals die zich ooit met jonge spelers  van Rooswijk hebben bezig gehouden. Herman was vreselijk goed in de jaren vijftig-zestig en liet zich ooit strikken voor een serie trainingen in de gymzaal aan het Moensplein waar Rooswijk vele jaren de zaaltrainingen voor het seizoen had. Onze belangrijkste pupil toen was Albert de oudste van de Kleppers.

Eric stond eind vorig jaar nog naar me te zwaaien bij een van de oefenwedstrijden van het Nederlands team voorafgaand aan de World Baseball Classic. Wij waren beide in het Neptunus stadion in Rotterdam. Ik stond hoog in de box van Frans van Aalen de grote man van de Rotterdamse club. Eric stond lager schuin voor me met de rug naar het veld,  ja natuurlijk tussen de innings. Box, tribunedeel, looppad, bovenste rij laagste tribunedeel met Eric. Stukkie weg maar niet zo’n eind dat je moest raden wie er zwaaide. Toch deed ik dat even, uit zelfbescherming omdat het kwartje niet direct viel  en ik hem in geen tijden had ontmoet en in het wilde weg joviaal doen ligt niet in mijn karakter. Eric, een gouden gozer, een jongen die zijn hart volgde toen hij na zijn carrière een pitchersschool begon. Ik had hem lang geleden wat beter leren kennen tijdens een trainingskamp van het Nederlands team in de Verenigde Staten. Hij speelde ook  gitaar in de vrije uurtjes zo viel me op en bleef me bij. Hij was in 1987 een van de werpers van het Nederlands team dat  in Spanje Europees kampioen werd.  Ja het toernooi waar Rooswijk met een grote vrolijke groep aanwezig was. Ook hij respecteerde coach Murphy. ,,Hij liet je groeien,” zei hij me weleens over de Amerikaan.

De Vries begon dus na zijn spelerstijd een school/academie voor pitchers. Bij Rooswijk drong ik aan om eens wat jongens naar hem toe te sturen: Marko Winkel en Yannick Brethouwer. Zo voorgesteld zo gebeurde. Ik hoop eigenlijk dat Rooswijk nog eens aan de absolute noodzaak van jonge pitchers denkt. En de portemonnee trekt voor een stage hier of daar. Of bij Eric natuurlijk.

Theo Reitsma                          

Op 1 juli 2025 bestaat honk- en softbalvereniging Rooswijk tachtig jaar. In aanloop naar dit bijzondere jubileum schrijft ons ere-lid Theo Reitsma tachtig stukjes over toen, over nu, over honkbal, over softbal, over Rooswijk. Lees alle delen op onze pagina 80over80.