Hoe komt het dat Rooswijk in het groen geel loopt? Toen ik ooit eens probeerde om daar een eind aan te maken leed ik een geduchte nederlaag. Het waren de kleuren uit de tijd dat er op het sportpark Watervliet werd gespeeld. Met handbal dat nog een buitensport was, sporthallen waren er niet. Voetballende VVB-ers hadden in Kinheim en IEV nog concurrentie dichtbij. Watervliet korfbal dacht nog niet aan verhuizing naar Beverwijk. Zanger Marco Bakker was toen lid van Suomi atletiek, dat in Santpoort nog steeds een groen broekje in het clubtenue heeft. Honkbal en softbal werd zomers met hand- en voetballers gespeeld, groen shirt met de gele V in de korte witte broek.
Rooswijk hield zich aan de aloude kleuren, in tegenstelling tot de buren van weleer die zich ook door verhuizingen en fusies, anders kleurden. Eventjes en dat memoreerde ik al eens was er bij ons een uitstapje naar blauw wit. Het paste bij een sponsor. Beelden uit de Verenigde Staten bepaalden het beeld van de honkbalpakken in Nederland. De profs daar waren gekleed op een manier zoals dat ook bij ons hoorde zo was de opvatting.
Soms kom ik de man nog wel eens tegen die me een ,,nederlaag” toebracht toen ik met Rooswijk naar ,,de Amerikaanse” pakken wilde. Maar nee hoor, de kleurtjes waren heilig. Arjen IJzerman voerde de verdediging aan en mijn argumenten haalden niets uit. Hij zal het wel vergeten zijn en ik schiet alleen maar in de lach bij de gedachte aan de discussies van toen. Rooswijk voelde niets voor verandering. Hij won. Maar komt de club ooit weer op hoog niveau te spelen, dan probeer ik het opnieuw. Overigens spelen ze in de MLB in de VS sinds een overeenkomst met Nike tegenwoordig ook kleurrijk, de eerlijkheid gebiedt me om dat toe te geven.
Theo Reitsma
Op 1 juli 2025 bestaat honk- en softbalvereniging Rooswijk tachtig jaar. In aanloop naar dit bijzondere jubileum schrijft ons ere-lid Theo Reitsma tachtig stukjes over toen, over nu, over honkbal, over softbal, over Rooswijk. Lees alle delen op onze pagina 80over80.
