Honkbal op hoog niveau wordt gespeeld met houten knuppels. Soms zie je daardoor de splinters in het rond gaan of delen van gebroken knuppels in een volstrekt niet te berekenen richting verdwijnen. Vroeger was het op alle niveaus gebruikelijk, slaan deed je met hout. Iedere slagman hoorde bij zijn gang naar het slagperk: ,,Merk boven.” Dus het merk van de fabrikant op de knuppel naar boven. Zo niet dan was de kans groot dat de knuppel bij contact met de bal stuk ging. Er waren jongens, die een reputatie opbouwden. Dure jongens.
Om altijd dat belangrijke strijdwapen in voorraad te hebben was bij Rooswijk een forse reserve aangelegd. Die lag op zolder bij vader Berkhout aan de Beverwijkse Strick van Linschotenstraat. Jaarlijks aangevuld. Tot begin jaren zeventig toen aluminium hout verving. Dat zou flink schelen. Zolder leeg. Plunjezakken vol, bij de catcherspullen. Tegenwoordig in mooie materiaalzakken. Het ‘stille vermogen’ van de club zou je kunnen zeggen. Al kopen spelers tegenwoordig vaak zelf hun knuppels, zuinig materiaalbeheer blijft essentieel. Ook nooit gooien met je handschoen trouwens.
Dat in de tijd van ‘merk boven’ en de entree van aluminium de knuppels in Beverwijk lagen was niet zo vreemd. De familie Berkhout speelde een belangrijke rol binnen de vereniging. Zoons Jan, Cor en Frans en dochters Bets en Riet met echtgenoot Frans Bakker zorgden voor een stempel op Rooswijk. Jan was pitcher, de heuvel was zijn domein. Aan slag gretig.
Cor was een catcher die paste in het rijtje voorgangers Cees Heinen, Jan Wesseling en daardoor niet voor niets in nationale selecties kwam. Frans was vooral belangrijk als trainer van de jeugd. Vraag langjarig werper Henk Harder, stil going strong in het tweede, naar wie hij in zijn jonge jaren belangrijk vond en hij zegt Frans Berkhout. Van de meisjes was Bets een speelster die het hogere niveau zocht en vond bij hoofdklasser EDO. Riet speelde lang en was door Frans Bakker ook nauw betrokken bij een geweldig kampioenschap van Rooswijk, dat in 1977. De ploeg won 11 van de 15 competitiewedstrijden en daarna ook nog eens de twee promotieduels.
Bekijk je de foto van dat team zoals die in het jubileumnummer rond het vijftig jarig bestaan verscheen dan zie je: Ton Selbach, verzorger, Pietje Heuving, bat boy en spelers Jan Oudejan, Loek de Jong, Cor en Jan Berkhout , Geert Van Wielink, Jos Mooij, Francis Arends, Gé van der Lem, Ben Manshanden, Frans Bakker, Frank in den Bosch en Rob Visser.
Coach was oud-hoofdklassespeler Erwin Ascension, die door zijn huwelijk in Velsen-Noord was komen wonen, op steenworp afstand van het veld. Hij leidde Rooswijk naar de eerste klasse, het een na hoogste niveau. Door verhuizing naar Brabant bleef hij helaas slechts één jaar.
In januari was ik in honkbalkringen op Curaçao en hoorde: ,, Ken je Erwin nog? Hij heeft het nog wel eens over Rooswijk.”. Geweldig toch. Overal voor op de tong, die club uit Velsen-Noord.
Theo Reitsma
Erelid en oud-voorzitter Theo Reitsma duikt wekelijks in de geschiedenis van onze club.