Zou er eigenlijk een felicitatie zijn binnen gekomen? Rooswijk werd 75 jaar niet waar. We houden  toch 1 juli als verjaardag aan? Gewoon een mailtje van wie dan ook aan het secretariaat en begrip  voor de omstandigheden waardoor we geen feestje hebben. Eventueel een cadeautje, een dozijn ballen bijvoorbeeld of een set honken. Nou ja, niet zeuren, gewoon hard aan de bak nu Play Ball weer klinkt. De grasmaaier van de gemeente Velsen is zelfs langs geweest. In geen tijden zo dicht bij de afrastering langs gegaan als vorige week zondagmorgen.

Hoe gaat Rooswijk de resterende maanden van het seizoen door maken? Ik ben nieuwsgierig. Achter deze wekelijkse bijdragen zet ik een punt nu er weer gesport kan worden. Spelen daar gaat het om.  Vroeger is ingehaald door nu en straks. Nog één keer achterom kijken naar wat volgens mij het  hoogtepunt in de geschiedenis van Rooswijk was. Naar het Europees kampioenschap voor pupillen in  1999, op de velden van Rooswijk. ’n IJzersterk toernooi  zo was de slogan met daarbij een tekening van sporttekenaar Dik Bruynesteyn. IJmond IJzersterk namelijk was de belangrijkste sponsor, een  instantie actief voor een economisch stimuleringsprogramma.

De ondersteunende groep bestond verder uit Koninklijke Hoogovens, Arriva Nederland (voor het vervoer van ploegen en officials), Marlo Real Estate, Koninklijke Landmacht (voor tenten op het veld als onderkomen van landen als Polen en Oekraïne), Noordhollands Dagblad (programmablad en andere publiciteit). Covee was materiaalsponsor. Coca Cola deed mee net als Teer Muller assurantiën, bouwbedrijf Meijer, de Rabobank en de gemeente Velsen. Verder heette het: een onontbeerlijke hoeksteen van de organisatie wordt gevormd door de vele vrijwilligers.  De toernooiorganisatie draaide met zeer ruime winst. De kantinekas werd los hiervan ook nog eens flink gevuld. Niet in cijfers uit te drukken was de uitstraling voor honkbal en Rooswijk in het bijzonder.

Het Nederlands team onder leiding van coach Roderick Balk zorgde bijna doorlopend voor volle tribunes. Die nationale jeugdploeg verbleef in ’t Buitenhuis in Spaarnwoude. Balk ging te werk volgens de opvatting: ‘’we zijn heel serieus met onze sport bezig. We gaan bijvoorbeeld naar andere wedstrijden kijken. Soms zal er ’s middags verplicht geslapen worden. Natuurlijk is er ook tijd voor een lolletje, want het blijven kinderen.”

Onder de spelertjes waren Mike Bolsenbroek, nog steeds bij het grote Oranje actief, en de Haarlemse broertjes Gregory en Jason Halman. Vroeg in de avond werden de wedstrijden, op twee velden, gespeeld. Nederland werd uiteindelijk derde. Maar feest was het van 19 tot en met 25 juli 1999 zeker wel.

Honkbal is een prachtige sport en je kunt er niet jong genoeg mee beginnen. Dat standpunt huldigt iedere liefhebber en dus is het raadzaam om het uit te dragen. Dat schreef ik toen in het programmablad en zo zie ik het nog. Play Ball dus.